در سال 2002 کنوانسیون استکهلم با هدف محافظت از سلامت انسانها، جانداران و محیط زیست در برابر سموم POPs (آلاینده های آلی پایدار) توسط 126 کشور امضا گردید. انگیزه پیدایش کنوانسیون استکهلم پس از اجلاس زمین که در سال 1992 برگزار شد، بوجود آمد.
در این کنوانسیون 12 ماده خطرناک که به عنوان (Dirty Dozen) تعریف شدند. این لیست شامل 8 آفت کش شامل: ارگانو کلره، کلردان، د.د.ت، دیلدرین، اندرین، هپتا کلر، میرکس و توکسافن و دو ماده شیمیایی شامل: هگزا کلرو بنزن (HCB) و گروه بی فنیل پلی کلرینه (PCB) و دو گروه از محصولات صنعتی شامل: دیوکسین و فوران می باشد.
امضاء کنندگان این کنوانسیون استفاده از 9 ماده شیمیایی از گروه Dirty Dozen را ممنوع کردند و محدودیت استفاده از د.د.ت برای کنترل مالاریا و کاهش تولید ناخواسته دیوکسین و فوران از جمله مواردی بود که در امضا کنندگان بر سر آن توافق کردند.
کشور ما ایران نیز در سال 1385 به طور رسمی به کنوانسیون استکهلم پیوست و وظیفه اجزای مفاد کنوانسیون در ایران رسما بر عهده دفتر بررسی آلودگی آب و خاک سازمان محیط زیست می باشد.