تولید صنعتی PCB ها از سال 1929 شروع شد، اما به دلیل خطرات و زیان هایی که به طبیعت و سلامت انسان وارد می کرد، استفاده از PCB ها در دهه های 1970 و 1980 در بسیاری از کشورهای جهان ممنوع شد.
روغن آسکارل، یکی دیگر از نام های صنعتی PCB می باشد.
از آنجایی که PCB ها یا همان روغن های آسکارل در مقابل حرارت و اسید از خود مقاومت بالایی نشان می دهند، از آنها به عنوان عایق در ترانسفورماتورها و خازن ها و همچنین در روان کننده ها استفاده می شد. PCB ها به طور گسترده در موادی مانند چسب ها، رنگ ها، پوشش های سطوح مختلف، کاغذهای کاربن بدون کربن و ... استفاده می شد.
تا سال 1992 حدود 2 میلیون تن PCB تولید شده است و تا کنون حدود 10% آن در طبیعت باقی مانده است.

منابع آلاینده PCB و روغن های آسکارل:
ترانسفورماتورها و خازن هایی که به عنوان زباله دفع شده اند می توانند محیط را به PCB آلوده کنند.
سوزاندن PCB یا روغن های آسکارل می تواند منجر به ایجاد مواد خطرناکی مانند هیدروژن کلراید (HCI)، فوران و دی اکسین (PCDD & PCDF) شده و باعث آلودگی بسیار شدید محیطی و ایجاد فاجعه انسانی و زیست محیطی شود. همچنین PCB ها می توانند از بخار حاصل از تبخیر آب های حاوی PCB نیز محیط را آلوده کنند.